1. Prolog

Lima - Stolica i największe miasto Peru, położone nad Oceanem Spokojnym. Lima jest miastem które lubi się cieszyć i balangować. Niestety to piękne miasto jest dość biedne. Powierzchnia tego miata wynosi 2.672,28 km², natomiast liczba ludności to około 7,5 mln. Pierwotnie Ciudad de los Reyes, czyli "Miasto Królów". Założone w 1535 przez Francisco Pizarro. Od 1821 stolica wicekrólestwa Peru, a następnie republiki Peru. Miasto wielokrotnie niszczone przez trzęsienia ziemi. Obecnie miasto jest głównym ośrodkiem przemysłowym, handlowym, finansowym, kulturalnym i naukowym kraju. Lima pomimo wielokrotnych zniszczeń posiada szereg zabytków. Zespół urbanistyczny starego miasta został w roku 1988 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Klimat Limy, mimo jej położenia w strefie tropikalnej, jest dość łagodny. Jest to klimat subtropikalny pustynny, jednak dzięki specyficznemu mikroklimatowi charakteryzuje się także dużą wilgotnością przez cały rok. Średnie temperatury dzienne to od 12 do 20 °C zimą i od 19 do 29 °C latem. Wilgotność względna jest zawsze bardzo wysoka, zwłaszcza rano, co przyczynia się do powstawania porannej mgły w okresie od czerwca do grudnia, a stale utrzymujących się niskich chmur w okresie od maja do listopada. Słoneczne, mniej wilgotne i ciepłe lata trwają od grudnia do kwietnia, a po nich następują pochmurne, wilgotne i łagodne zimy (od czerwca do października). Opady deszczu są bardzo niskie - 100-600 mm / rok - i występują głównie w miesiącach zimowych. Ma to wpływ na zasoby wody w mieście. Największy ośrodek komunikacyjny kraju. Lima posiada dobrze rozbudowaną sieć drogową. Ważny węzeł kolejowy; tu zaczyna się najwyżej położona linia kolejowa w Andach, pierwsza też linia kolejowa zbudowana w Ameryce Południowej). Miasto posiada międzynarodowy port lotniczy im. Jorge Cháveza. Najpopularniejszym sportem w peruwiańskiej stolicy jest piłka nożna. Tutejsze kluby piłkarskie należą do najlepszych w kraju, m.in. Universitario Lima (24-krotnie mistrz kraju i finalista Copa Libertadores 1972), Alianza Lima (22-krotnie mistrz kraju), Sporting Cristal Lima (15-krotnie mistrz), Municipal Lima (4-krotnie mistrz). Największym stadionem w mieście jest mogący pomieścić ponad 80 tys. widzów Estadio Monumental "U" (Estadio Teodoro Fernández), Estadio Universidad San Marcos (ok. 65 tys. miejsc), Estadio Nacional José Díaz (ok. 45 tys. miejsc) i Estadio Alejandro Villanueva (ok. 35 tys. miejsc).

Andy (hiszp. Los Andes, Cordillera de los Andes) - Góry fałdowe znajdujące się w Ameryce Południowej na terenie Wenezueli, Kolumbii, Ekwadoru, Peru, Boliwii, Chile oraz Argentyny. Góry ciągną się wzdłuż Oceanu Spokojnego od zatoki Paria na północy po Ziemię Ognistą na południu, na przestrzeni ponad 9000 km, co sprawia, że jest to najdłuższy łańcuch górski na Ziemi. Szerokość Andów wynosi 200–800 km. Najwyższe szczyty to Aconcagua (6962 m n.p.m.), Ojos del Salado (6893 m n.p.m.) oraz Nevado Pissis (6793 m n.p.m.). Andy dzielą się na Andy Północne i Andy Południowe. Ze względów terytorialnych można podzielić Andy na: Wenezuelskie, Kolumbijskie, Ekwadorskie, Peruwiańskie, Boliwijskie, Chilijskie, Argentyńskie. Stosowany jest również podział na Andy Kolumbijsko-Wenezuelskie, Chilijsko-Argentyńskie, Południowochilijskie oraz Patagońskie. Te piękne góry składają się z wielu pasm górskich, tworzących cztery, równoległe do siebie łańcuchy: Kordylierę Wschodnią, Centralną, Zachodnią i Nadbrzeżną, łańcuchy te niekiedy zanikają bądź też zbiegają się ze sobą, tworząc węzły górskie. Góry zostały wypiętrzone w orogenezie alpejskiej. Zbudowane są z różnorodnych skał magmowych, osadowych i metamorficznych, z dużym udziałem młodych pokryw lawowych. Andy są obszarem aktywnym sejsmicznie. Znajdują się tu najwyższe na świecie wulkany: w Andach Północnych m.in. Tolima 5215 m n.p.m., Antisana 5704 m n.p.m., Cotopaxi 5896 m n.p.m. — uważany za jeden z najbardziej aktywnych wulkanów Ziemi oraz Andach Środkowych m.in. Misti 5822 m n.p.m., Llullaillaco 6739 m n.p.m. — najwyższy czynny wulkan Ziemi. Andy są położone w kilku strefach klimatycznych, począwszy od północy od klimatów równikowych, poprzez zwrotnikowe, podzwrotnikowe i umiarkowane aż po klimat subpolarny na krańcach południowych. Prawie całe Andy mają surowy, chłodny klimat górski z wyraźnie wykształconą piętrowością. Wzdłuż Andów biegnie główny wododział kontynentu południowoamerykańskiego. Mają tu swoje źródła m.in.: Amazonka, Colorado, Rio Negro, Chubut, Magdalena, a także liczne dopływy Orinoka, Amazonki i Parany. Niektóre rzeki, zwłaszcza w Andach Środkowych, mają charakter okresowy lub epizodyczny. Na terenie Andów występują liczne jeziora (głównie na terenie Andów Południowych). Na północy stoki And porośnięte są przez wilgotne lasy równikowe i równikowe lasy górskie, przechodzące w wyżej położonych miejscach w wilgotne zarośla i łąki górskie. Dla części środkowej And charakterystyczne są formacje pustynne i półpustynne. Charakterystycznymi dla And gatunkami zwierząt są: lamy, gwanako, wikunia, grzechotnik, jaguar, pudu oraz symbol Andów, zagrożony wyginięciem, kondor wielki. Żyją tam także szynszyle i koszatniczki.

Pisco - napój alkoholowy typu brandy (tzw. winiak), produkowany ze sfermentowanych i poddanych destylacji winogron. W Chile i Peru jest uważany za dobro narodowe. Wspomniane kraje toczą od wielu lat spór o pierwszeństwo powstania pisco, a tym samym o prawo do nadawania tej nazwy swoim produktom. W Ameryce Południowej pisco pojawiło się w XVI wieku dzięki Hiszpanom, którzy przywieźli szczepy białych winogron oraz techniki destylacji alkoholu. Jednakże dokładne miejsce powstania napoju nie jest znane. Słowo "pisco" pochodzi od keczuańskiego słowa pishkos, oznaczającego małego ptaka, licznie występującego na terenie obecnego miasta Pisco na południu Peru, być może więc to miasto jest miejscem narodzin trunku. Do Chile pisco dotarło na przełomie XVII i XVIII wieku. Chilijczycy nie kwestionują pierwszeństwa Peru w powstaniu pisco, podkreślają jednak, że Chile produkuje ponad 30-krotnie więcej tego napoju i eksportuje go 3 razy więcej niż Peru, a statystyczny Chilijczyk wypija go ponad 20 razy więcej niż Peruwiańczyk. Zwracają także uwagę na fakt, że w czasach, gdy wyprodukowano pierwsze pisco, oba kraje, obecnie niezależne, wchodziły w skład jednego organizmu politycznego – kolonii hiszpańskiej o nazwie "Wicekrólestwo Peru". Do produkcji pisco w Chile wykorzystuje się winogrona z pochodzące z odmian muscatów, np. Yellow Muscat, White Early Muscat, Alexandria Muscat, Muscat de Frontignan, Hamburg Muscat, Black Muscat, Pink Muscat, Canelli Muscat, Orange Muscat, a także inne odmiany, np. Torontel, Pedro Jiménez. Przed powstaniem mocnego alkoholu otrzymuje się wino o zawartości ok. 14%, powstałe z bardzo dojrzałych owoców białych winogron. W następnym etapie produkcji jest ono poddawane procesowi destylacji, dzięki któremu zawartość alkoholu wzrasta do 55-60%. Po kilkumiesięcznym leżakowaniu w dębowych beczkach jest rozcieńczane do 30-35% i rozlewane do butelek. Wyróżnia się następujące kategorie pisco: Regular, (30-35% alkoholu), Special, (35-40%), Reserve, (40-43%), Great lub Special reserve (43% i więcej). W Chile i Peru popularnymi koktajlami na bazie tego alkoholu są pisco cola i pisco sour.

Hmmm... Czy dokonałem właściwego wyboru. - Miałem ogromny dylemat. Ciągle rozmyślałem opalając się przy hotelowym basenie. Jeszcze trochę bolała mnie głowa, bo w końcu w Peru jest duża zmiana wysokości. Naszczęście miejscowy hotel dysponował herbatą, po której głowa przestaje boleć, jednak ciało musi przystosować się przez kilka godzin do nowej wysokości. W pewnej chwili słońce zaczęło strasznie prażyć. Zrobiło mi się gorąco, więc postanowiłem wejść do basenu. Woda była idealna - nie za zimna, nie za chłodna. Poprostu idealna żeby sobie popływać oraz trochę się ochłodzić, bo przecież Peru w lato jest bardzo gorące i suche. Po długim pływaniu postanowiłem wyjść z wody, aby udać się na zasłużony posłek. W hotelu, który znajdywał się w Limie jedzenia nie brakowało. Kuchnia Peru wygląda nieco inaczej na wybrzeżach Oceanu Spokojnego, a nieco inaczej w Andach. Czym wyżej w góry tym mniej dań rybnych, a więcej mięsnych. Do tradycyjnych potraw podawanych na wybrzeżu można zaliczyć takie dania, traktowane tu jako przekąski, jak ryba marynowana z cytryną, chili i cebulą, podawana na zimno z gotowanymi lub słodkimi ziemniakami, czy podane podobnie krewetki. W całym kraju ogromna popularnością, jako danie główne cieszy się stek smażony z cebulą, pomidorami i ziemniakami, podawany z ryżem. Wyżej w górach podawana jest gęsta i sycąca zupa z makaronem, wołowiną, jajkiem, mlekiem i warzywami lub awokado nadziewane warzywami z majonezem. Peruwiańczycy piją te same napoje, co Europejczycy, tyle, że troszkę słodsze, szczególnie, jeżeli chodzi o napoje gazowane. Soki, kawa i herbata podawane są tak jak w Europie, chociaż herbatę najczęściej pije się z cytryną. Wśród napojów alkoholowych można spotkać parę gatunków piwa, w tym robione sposobem w wysokich Andach - piwo kukurydziane. Oprócz piw w Peru dostępnych jest parę gatunków całkiem niezłych win oraz mocniejsze trunki, takie jak rum, koniak z winogron, wiśniówka, oraz słaba wódka z trzciny cukrowej. Specjalnością Peru jest pisco, napój narodowy, który zazwyczaj podaje się w postaci koktajlu z białkiem jaj, sokiem z cytryny, słodkim syropem i lodem. W Peru pija się piwa zarówno jasne (malta) jak i ciemne (negra). Do najsłynniejszych browarów Peru należy browar Cuzco oraz Arequipa. W Peru warzone jest tradycyjne piwo kukurydziane które jest przechowywane w glinianych dzbankach i serwowane w dużych szklanych kuflach, posiada ono bardzo specyficzny smak który nie wszystkim odpowiada, ale zawsze warto spróbować coś nowego. Cherimoya - Owoc ten pochodzi nie tylko z Peru, ale również z Brazylii, Boliwii, Meksyku, Indii, Cejlonu, Hiszpanii. Spotkamy go także w Izraelu. Owoc ten ma wielkość pięści a jego kształt często jest kojarzony z sercem. Skórka tego owocu jest miękka oraz porowata z łuseczkowatą strukturą. Miąższ tego owocu posiada czarne niejadalne pestki. Cherimoya ma bardzo ciekawy słodki smak, który możn porównać z truskawkami. Owoc ten jest bardzo zdrowy, zawiera witaminę C, wapń i fosfor. Po zjedzeniu posiłku postanowiłem zwiedzić piękne miasto jakim była stolica Peru, czyli Lima...

Miasto zwiedzałem za pomocą kolejnych węzłów kolejowych. I powiem szczerze, że jeżdzenie pociągem sprawiało mi przyjemność. Pociągi były nowoczesne oraz czyste i ładne. Podczas zwiedzania niesamowitych wrażeń doświadczały mi:

Plaza de Arms - Bardzo przyciągający spacerujących turystów a zarazem majestatyczne widoki budzi Plaza de Arms (Plaza z bronią), to nazwa głównego placu w wielu miastach Ameryki Łacińskiej.

Dom Pizarra - Jedną z najbardziej podziwianych budowli to Pałac Prezydencki znany również jako Dom Pizarra, został odbudowany w 1937 roku, znajduje się w północnej części Plaza Mayor. Budowla ta zaskakuje swym rozmachem i ogromem. Pałac jest okazałym budynkiem rządu z kompletem ozdobnych strażników. Jest to jeden z najstarszych obiektów Limy, wzniesiony w latach 1535 - 1536 przez Francisco Pizarro.

Museo de la Nación (Muzeum Narodowe) - W największym Muzeum Peru znajdują się aż cztery piętra historii oraz kultury i wykazuje się w dużym, rozległym budynku w dzielnicy San Borja w Limie. To ogromny betonowy gmach. Muzeum te jest jednym z najważniejszych w historii Limy, a nawet całego państwa Peru. Muzeum zostało założone w 1990 roku. Wstęp do niego jest wolny. Muzeum będąc wielkim dziedzictwem państwa w swym zasobie ma tysiące oryginalnych dzieł z różnych okresów historii Peru.

Museo de Oro del Peru - Podwójna placówka muzealna. Łączone bogate zbiory Muzeum Złota w podziemnym skarbcu z bardzo różnorodnymi eksponatami Muzeum Broni, które wpisuje się do najważniejszych punktów militarystycznym na świecie. Ukazuje się w czterech dużych komnatach, jest to wystawa jednego z największych zbiorów klejnotów i sztuk złota, srebra, pół szlachetnych kamieni, ceramiki i wyrobów włókienniczych kultur Mochica, Chimú i Vicus jak również naszyjników, berła.

Kiedy skończyłem zwiedzanie było już dość późno. Nie dla Limy, to miasto żyje nocnymi balangami, czyli poprostu zabawą. Postanowiłem, że udam się do pierwszego lepszego baru i tak też uczyniłem. Zamówiłem popularny dla Peru napój, Pisco i zacząłem sączyć się pysznym alkoholem, który smakiem przypominał mi Brendy. Podczas, gdy popijałem sobie napój zaczęła się jedna, wielka balanga. Wyszedłem,  więc na miasto, aby bawić się wraz z resztą ludzi. Zabawa polegała na tańczeniu oraz grupowego śpiewu. Mi osobiście podobała się taka forma cieszenia się z życia, bo tak chyba trzeba uznać nocne balangi. Zwyczajnie stałem sobie popijając pisco i w tej samej chwili podeszła do mnie jakaś kobieta. Na oko dał bym jej około 25 lat. Kobieta zaprosiła mnie do tańca. Tańcząc jednocześnie rozmawialiśmy. Okazało się, że dziewczyna jest pochodzenia włoskiego i ma na imię Chiara. Byłem wniebowzięty tańcząc z piękną Włoszkom. Po zakończonym tańciu kobieta zostawiła mi swoją wizytówkę. Jak chcesz to dzwoń - powiadomiła mnie Włoszka. Chwila drogi i byłem już w pokoju hotelowym, który był niesamowicie ekskluzywny. Bez zastanowienia walnąłem się na wygodne łóżko i poszedłem spać. Pierwsze wrażenie z pobytu w Peru - Ten kraj tętni życiem oraz nocną zabawą. Ludzie szanują się oraz lubią rozmawiać ze sobą. Klimat jest idealny do wypoczynku. Niesamowite wrażenie zrobiły na mnie góry - Andy i ogólnie Lima. Znajdują się tutaj liczne muzea oraz zabytki. Myślę, iż moje dwa tygodnie spędzone tutaj będą najlepszym okresem w moim życiu...

Nazywam się Jonatas Elias Da Silva. Z Pochodznia jestem Brazylijczykiem, jednak mam korzenie Chilijskie. Urodziłem się 25.05.1973 roku w Sao Paulo. Niedawno zakończyłem swoją piłkarską karierę. Powodem tego jest słaby stan fizyczny, poprostu nie dawałem rady na treningach. Kiedy byłem młodym chłopcem tata zaprowadził mnie do szkółki piłakrskiej Corinthians São Paulo. Tam grałem aż 8 lat. Jako napastnik w 150 meczach strzeliłem 132 bramki. W wieku 18 lat kupiiła mnie Portugalska Benfica. Tam w dwóch sezonach zagrałem 40 meczy w których strzeliłem 8 bramek. Niestety w Benfice wchodziłem głównie z ławki. W wieku 20 lat za kwotę 8 milionów euro zakupiło mnie Hiszpańskie Atleticio Madryt. W klubie ze stolicy grałem 4 sezony. W 86 meczach strzeliłem 36 bramek. Jednak to ciągle nie było to... W Atletico wchodziłem prawie tylko z ławki. Za kwotę 10 milionów zostałem sprzedany do Deportivo La Coruni. To właśnie w tej drużynie się wypromowałem. Uczyniłem to strzelając 40 bramek w 80 spotkaniach. Z Deportivo zdobyłem Puchar Hiszpanii. W wieku 26 lat kupiło mnie Getafe CF. Tam grałem aż 7 lat. Za moich czasów ten klub odnosił liczne sukcesy. Między innymi zdobyliśmy 4 miejsce w tabeli La Liga, dotarliśmy do finału Ligi Mistrzów w którym polegliśmy 3-2 z AC Milanem i zdobyliśmy Puchar Hiszpani oraz Ligę Europejską. W wieku 33 lat przeniosłem się do mojego byłego klubu Corinthians São Paulo. Tam grałem do końca swojej kariery. W reprezentacji Brazylii zagrałem tylko trzy mecze (W tym dwa na Mistrzostwach świata). W finale MŚ z Argentyną wszedłem w dogrywcę i strzeliłem bramkę z 30 metrów w 120 minucie. Gol ten dał nam rzuty karne w których niestety polegliśmy. Ja swoją jedenastke pwenie wykorzytsałem. Teraz mam już 37 lat i właśnie postanowiłem zakończyć swoją piłkarską karierę. Teraz mam zamiar objąć jakieś stanowisko w piłce jak na przykład dyrektor sportowy bądź trener. Obecnie jestem w Peru, ponieważ postanowiłem odpocząć sobie...